Sygnały dysfunkcji …

Orłan-a  przyglądała mi się  z namysłem , po czym  zapytała , czy nie  rejestruję  sygnałów  dysfunkcji -jakie wysyła mi  Indywidualny Program Monitorujący – nie mylić z  SamoOdnawialnym . Odparłam chytrze ,że nocna silna burza magnetyczna  przestroiła  mi   fale  proste  na zwoje  spiralne , więc…..chwilowo nie rejestruję : – Znaczy , miotam  się  jak burzan   po pustym  sklepie…..ee, po stepie .                                                                   – Twoje  zdolności  przystosowawcze  nazwałabym  patologicznymi – oznajmiła  Orłan-a  i  spytała , skąd  mam  informację o burzy magnetycznej , skoro  jej  odbiór jest  w  jak-naj-lep-szym-porządku , a  latające nienazwane  wykazują  motorykę  standard ?!     – O jakim  IPM-ie  mówisz – spytałam  ostrożnie , zastanawiając się ,czy nie  kroi się tu znowu zamach na moją  wolność . Orłan-a wyjaśniła ,że  uzyskała  WZGLĘDNY  POTENCJAŁ na płaskowyżu  po  latach  harówki  nad  systemem IPM  oraz  SaO , które to systemy  zapewniły  najbardziej  ekonomiczny  zestrój  na płaskowyżu .                               – Chyba  „nastrój ” – podrapałam się po głowie – widzę pewien związek z ekonomią , ale tu  panuje  taka  nędza , że  samo słowo ” ekonomia ” jest na wyrost .                             – Jesteś  obca na płaskowyżu – powiedziała  Orłan-a – pamiętam inne czasy, kiedy  latające nienazwane były  krzepkim , zuchowatym , szlachetnym  gatunkiem . Potem  przeszły  wielokrotne  prasowanie  zjawiskami  gorszymi  niż burze magnetyczne . Orłan jest  starszy , wie wszystko  ALE  ZLECIŁ  mi  zadanie  Odnowienia. Nie  dorównuję  bratu w żadnej  pracy , ale złapałam  ciebie i pomyślalam , że szanse  rosną .
Poczułam się istotnie  złapana i  zapytałam , czy  moje patologiczne przystosowanie – czymkolwiek jest , nie stanowi przeszkody w dziele ulepszania .Orłan-a  wyjaśniała cierpliwie, że  właśnie  to pp  jest unikalną  cechą , która pozwala z najbardziej przygważdżajacej  sytuacji  wyzwalać twórczość . Taki pep-ik stanowi  najwartościowszą jednostkę  zadaniową bo stan zniewolenia  traci  w jego oczach na wadze – wobec  „uroku” nowego zadania .Uroku złudnego-dodała –ale ty jesteś pep-ikiem , którego to nie zabije . Szukałam wzrokiem Anioła bo nagle siostra Bielika wydała mi się nieprzyjazna. Wspomniałam nasze rozmowy i ćwiczenia  z grasółkami, zamiary Orłan-y stały się czytelne.                                                                                                                                                  – Chcesz z tych kruszynek zrobić maszynki bojowe ? spytałam – gdzie tu wojna ? Odpowiedziała gwałtownym tonem ,że wojna toczy się u Orłana , a ona w stosownym momencie przerzuci do niego gotowy pułk grasó…..nienazwanych.Orłan traci  siły  bez wsparcia . Ona zrobi chociaż to minimum , tu zafalowała w powietrzu  szczątkowymi dłońmi.Patrzyłam na znudzone grasółki , dla których  akrobacje pod niebem  były wystarczającym zwycięstwem- po wiekach pełzania przy ziemi . Nie muszą nawet jeść , nie muszą walczyć , system SaO zapewnia im trwanie bez  ambicji i bez zagrożeń . Jeszcze ja , od jakiegoś czasu też nie muszę jeść a  idiotyczny program  doskonalenia gatunku uważam za wyzwanie . Tkwię po uszy w karkołomnych systemach Orłan-y  i zaśmiewam się do rozpuku na widok pikujących żywych samolocików . Cholera ! Z deszczu trafiłam pod wodospad . Siostra Bielika musi być szalona , a Orłan wymyśla dla niej zadania , które kanalizują jej  nieprzewidywalność.                                                                                                                    – Nie kupuję  twojej opcji –mówię do ptaszydła i ruszam w stronę urwiska będącego drogą powrotną z płaskowyżu .Po minucie orientuję się , że krawędź górnego tarasu  cofa się  i oddala z każdym moim  krokiem w przód .Zwróciłam głowe ku Orłan-ie , a ona  wahnęła bez emocji  kalekim skrzydłem : –  Nie masz szans , Wizjo . Indygo są zachwycone moimi projektami , teraz  zakrzywiają  przestrzeń przed tobą , aż do odwołania .Będziesz tu z nami . Spytałam ją , czy wie, że z niewolnika nie będzie lotnika . Odparła z ożywieniem , że zapomniałam o swoim unikalnym pp, które pozwoli mi kochać nawet ciemiężcę.                          –Acha-  mruczę do siebie pogodnie bo coś nowego przyszło mi do głowy. Jeśli taki ze mnie pep-ik to zmodyfikuję postawę Orłan-y , musowo , pycha zadanie. Przedtem oczywiście nazwę te  biedne  grasółki .Może ” szwadronki”? No nie, gdzie im do kawalerii .